شعر و ادب
غزل شمارهٔ ۳۵۷ دیوان شمس (مولانا) غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۷
چو آن کان کرم ما را شکارست
به هر دم هدیه ما را ده هزارست
که ما را نردبان زرین و سیمین
نهد چون قصد ما بر بام یارست
بلادری‌ست در عالم نهانی
که بر ما گنج و بر بیگانه مارست
به پیش ما خزینه سیم مشمر
که ما را زر و سیم بی‌شمارست
ز پروانه اگر این افترا بود
دو صد چندین ز دست شهریارست
