ز بال سرخ قناری … «هوشنگ ابتهاج» هجوم غارت شب بود و خون گرم شفق

ز بالِ سرخ قناری… : هوشنگ ابتهاج (تاسیان)

هجوم ِ غارت ِ شب بود و خون ِ گرم ِ شفق

هنوز می جوشید

هنوز پیکر ِ گلگون ِ آفتاب ِ شهید

بر آن کرانه ی دشت ِ کبود می جنبید

هنوز برکه ی غمگین به یاد می آورد

پریده رنگی ِ روزی که دم به دم می کاست …

تو با چراغ ِ دل ِ خویش آمدی بر بام

ستاره ها به سلام ِ تو آمدند :

سلام !

سلام برتو که از نور داشتی پیغام !

سلام بر تو که چشم ِ تو گاهواره ی روز

سلام بر تو که دست ِ تو آشیانه ی مهر

سلام بر تو که روی تو روشنای ماست !

تو چون شهاب گذشتی بر آن سکوت ِ سیاه

تو چون شهاب نوشتی به خون ِ روشن ِ خویش

که صبح ِ تازه ز خون ِ شهید خواهد خاست

ز بال ِ سرخ ِ تو خواندم در آن غروب ِ قفس

که آفتاب رها گشتن ِ قناری هاست