نیلوفر «هوشنگ ابتهاج» ای کدامین شب !

نیلوفر : هوشنگ ابتهاج (تاسیان)

ای کدامین شب !

یک نفس بگشای

جنگل ِ انبوه ِ مژگان ِ سیاهت را

تا بلغزد بر بلور ِ برکه ی چشم ِ کبود ِ تو

پیکر ِ مهتابگون ِ دختری کز دور

با نگاه ِ خویش می جوید

بوسه ی شیرین ِ روزی آفتابی را

از نوازش های گرم ِ دست های من

دختری نیلوفرین ، شبرنگ ، مهتابی

می تپد بی تاب در خواب ِ هوسناک ِ امید ِ خویش

پای تا سر یک هوس : آغوش

و تنش لغزان و خواهش بار می جوید

چون مِهِ پیچان به روی دره های خواب آلود ِ سپیده دم

بسترم را

تا بلغزد از طلب سرشار

همچو موج ِ بوسه ی مهتاب

روی گندمزار

تا بنوشد در نوازش های گرم ِ دست های من

شبنم ِ یک عشق ِ وحشی را

ای کدامین شب !

یک نفس بگشای مژگان ِ سیاهت را