غزل شمارهٔ ۵۱۸ دیوان شمس (مولانا) غزلیات

مولانا »
دیوان شمس »
غزلیات »

غزل شمارهٔ ۵۱۸

 
نفسی بهوی الحبیب فارت
لما رات الکوس دارت
مدت یدها الی رحیق
و النفس بنوره استنارت
لما شربته نفس و ترا
خفت و تصاعدت و طارت
لاقت قمرا اذا تجلی
الشمس من الحیا توارت
جادت بالروح حین لاقت
لا التفتت و لا استشارت