نشانه : احمد شاملو (ابراهیم در آتش)
شغالی
گَر
ماهِ بلند را دشنام گفت ــ
پیرانِشان مگر
نجات از بیماری را
تجویزی اینچنین فرموده بودند.
فرزانه در خیالِ خودی را
لیک
که به تُندر
پارس می‌کند،
گمان مدار که به قانونِ بوعلی
حتا
جنون را
نشانی از این آشکاره‌تر
به دست کرده باشند.
۱۳۵۲
تا لب ایوان شما : فریدون مشیری (لحظه ها و احساس) نرسد دست تمنا چون به دامان شما می توان چشم دلی...
یوسف : فریدون مشیری (از دیار آتشی) دردی اگر داریّ و همدردی نداری، با چاه آن را در میان بگذار! با چاه!...
خاطره : احمد شاملو شب سراسر زنجیر ِ زنجره بود تا سحر، سحرگه به‌ناگاه با قُشَعْریره‌ی درد در لطمه‌ی جان...
نیایش «هوشنگ ابتهاج» آفتابت که فروغ رخ زرتشت در آن گل کرده‌است، آسمانت که ز خمخانه حافظ قدحی آورده‌است، کوهسارت...
