با وجود ظاهر خشک و سرد سیاره سرخ، نتایج تازه‌ای از داده‌های لرزه‌نگاری نشان می‌دهند که احتمالاً حجم قابل‌توجهی از آب مایع در اعماق مریخ وجود دارد. این یافته علمی می‌تواند یکی از بزرگ‌ترین رازهای مریخ – یعنی سرنوشت آب از دست‌رفته‌اش – را توضیح دهد.
طبق مقاله‌ای که به‌تازگی در نشریه National Science Review منتشر شده، بررسی امواج لرزه‌ای ثبت‌شده توسط سطح‌نشین «اینسایت» ناسا، نشان می‌دهد که امواج حاصل از زلزله‌ها و برخورد سیارک‌ها در عمق ۵٫۴ تا ۸ کیلومتری سطح مریخ، با سرعتی کمتر از حد معمول حرکت می‌کنند. دانشمندان این کندی را نشانه‌ای از وجود آب در میان سنگ‌های متخلخل سیاره می‌دانند.
به گفته‌ی دکتر «هرویه تکالچیچ» از دانشگاه ملی استرالیا، این لایه‌ی کم‌سرعت ممکن است شبیه به سفره‌های زیرزمینی روی زمین باشد؛ یعنی ساختاری اسفنج‌مانند که از سنگ‌های متخلخل و پرآب تشکیل شده است.
برآوردها حاکی از آن است که اگر این حجم از آب به سطح بیاید، می‌تواند کل مریخ را با اقیانوسی به عمق ۵۲۰ تا ۷۸۰ متر بپوشاند. این میزان با حجم آب موجود در صفحه یخی قطب جنوب زمین برابری می‌کند.
مریخ در گذشته‌ی بسیار دور، سیاره‌ای مرطوب بوده که در آن رودخانه‌ها، دلتاها و شبکه‌های دره‌ای جریان داشته‌اند. اما با از دست‌دادن میدان مغناطیسی و رقیق‌شدن جو، بیشتر آب سطحی به فضا نشت کرد یا در کلاهک‌های یخی و مواد معدنی محبوس شد.
با این حال، مدل‌های پیشین علمی نتوانسته‌اند تمام مقدار آب گمشده مریخ را توضیح دهند. مطالعه جدید احتمال می‌دهد که بخشی از این آب، به اعماق سنگ‌ها نفوذ کرده و در آنجا باقی مانده باشد.
وجود آب مایع در زیر سطح مریخ نه‌تنها به حل معمای آب گمشده کمک می‌کند، بلکه امیدها برای یافتن نشانه‌هایی از حیات گذشته یا حال را نیز تقویت می‌کند. اما برای اثبات قطعی آن، دانشمندان تأکید می‌کنند که مأموریت‌های حفاری عمیق‌تری باید در آینده انجام شود.
دکتر تکالچیچ نتیجه می‌گیرد: «برای تأیید نهایی این کشف هیجان‌انگیز، استفاده از مته‌های پیشرفته و لرزه‌نگارهای دقیق در مأموریت‌های بعدی مریخ ضروری خواهد بود.»
