مرگ رنگ
- شعر و ادب
رو به غروب «سهراب سپهری، مرگ رنگ» ریخته سرخ غروب
رو به غروب : سهراب سپهری (مرگ رنگ) ریخته سرخ غروب جابجا بر سر سنگ. کوه خاموش است. می خروشد…
بیشتر بخوانید » - شعر و ادب
روشن شب «سهراب سپهری، مرگ رنگ» روشن است آتش درون شب
روشن شب : سهراب سپهری (مرگ رنگ) روشن است آتش درون شب وز پس دودش طرحی از ویرانه های دور.…
بیشتر بخوانید » - شعر و ادب
سراب «سهراب سپهری، مرگ رنگ» آفتاب است و، بیابان چه فراخ!
سراب : سهراب سپهری (مرگ رنگ) آفتاب است و، بیابان چه فراخ! نیست در آن نه گیاه و نه درخت.…
بیشتر بخوانید » - شعر و ادب
سرود زهر «سهراب سپهری، مرگ رنگ» می مکم پستان شب را
سرود زهر : سهراب سپهری (مرگ رنگ) می مکم پستان شب را وز پی رنگی به افسون تن نیالوده چشم…
بیشتر بخوانید » - شعر و ادب
سرگذشت «سهراب سپهری، مرگ رنگ» می خروشد دریا.
سرگذشت : سهراب سپهری (مرگ رنگ) می خروشد دریا. هیچکس نیست به ساحل دریا. لکه ای نیست به دریا تاریک…
بیشتر بخوانید » - شعر و ادب
سپیده «سهراب سپهری، مرگ رنگ» در دور دست
سپیده : سهراب سپهری (مرگ رنگ) در دور دست قویی پریده بی گاه از خواب شوید غبار نیل ز بال…
بیشتر بخوانید » - شعر و ادب
غمی غمناک «سهراب سپهری، مرگ رنگ» شب سردی است ، و من افسرده.
غمی غمناک : سهراب سپهری (مرگ رنگ) شب سردی است ، و من افسرده. راه دوری است ، و پایی…
بیشتر بخوانید » - شعر و ادب
مرغ معما «سهراب سپهری، مرگ رنگ» دیر زمانی است روی شاخه این بید
مرغ معما : سهراب سپهری (مرگ رنگ) دیر زمانی است روی شاخه این بید مرغی بنشسته کو به رنگ معماست…
بیشتر بخوانید » - شعر و ادب
مرگ رنگ «سهراب سپهری، مرگ رنگ» رنگی کنار شب
مرگ رنگ : سهراب سپهری (مرگ رنگ) رنگی کنار شب بی حرف مرده است. مرغی سیاه آمده از راههای دور…
بیشتر بخوانید » - شعر و ادب
نایاب «سهراب سپهری، مرگ رنگ» شب ایستاده است.
نایاب : سهراب سپهری (مرگ رنگ) شب ایستاده است. خیره نگاه او بر چهارچوب پنجره من. سر تا به پای…
بیشتر بخوانید »