شعر و ادب
در زنجیر «هوشنگ ابتهاج» بال فرشتگان سحر را شکسته اند
در زنجیر : هوشنگ ابتهاج (تاسیان)
بال ِ فرشتگان ِ سحر را شکسته اند
خورشید را گرفته به زنجیر بسته اند
اما تو هیچ گاه نپرسیده ای که :
– مرد !
خورشید را چگونه به زنجیر می کشند ؟
گاهی چنان درین شب ِ تب کرده ی عبوس
پای زمان به قیر فرو می رود که مرد
اندیشه می کند :
– شب را گذار نیست !
اما به چشم های تو ای چشمه ی امید
شب پایدار نیست !
